Merhaba, ben Gülçin KINIK.
Hurin Yavuzalp İlkokulu Anasınıfı öğretmeni olarak görev yapmaktayım.
Mesleğimin İlk yıllarında anasınıfı öğrencilerimle anneler günü için hediyeler hazırladık ve kendi elleriyle süsledikleri kartlara anneleri için resimler çizdiler. Anneler Günü’nde yaptığımız kutlamada her çocuk annesine hediyesini ve hazırladığı kartları verdi.
Sınıfın içi o kadar kalabalık ve karışıktı ki çocuklarımdan birinin köşede sessizce oturduğunu sonradan fark ettim. Hemen yanına gittim, neden üzgün olduğunu sordum. Bir anda ağlamaya başladı ben de sıkıca sarıldım. Kulağıma öğretmenim benim annem gelmedi annem evde de yok. Ben hediyemi kime vereceğim? Dedi. O anda ne yapacağımı bilemedim ve sadece ben de senin annen sayılırım hediyeni bana verirsen beni çok mutlu edersin diyebildim. Söylediklerimden sonra bana daha sıkı sarıldığını hissedince ben de ağlamaya başladım. Annesinin ve babasının ayrı olduğunu annesinin başkasıyla evlendi için onu hiç göremediğini o günden sonra öğrendim. Benim hiç unutmadığım bir anıdır.
Yaşadığım bu olayda ben de çok etkilenmiş kendime çok kızmıştım. O günden sonra çocuklarla ilgili defter tutmaya başladım. Sonra anladım ki eğitim öğretim öğrenciyi tanımakla başlar. Bir öğretmenin okula başlayan her çocuğun birebir değerlendirmesi tanıması ve anlaması gerekir. Bir çocuğun kalbine dokunup çocuk için fark yaratmak isteyen öğretmen önce çocuğun farkında olmalı.
